[cero]

Czas pomiędzy rundą jesienną, a wiosenną to dla piłkarzy okres przygotowawczy. Gdy gracze zajęci są powrotem z urlopów i gubieniem zbędnych kilogramów, nam wypada zająć się podsumowaniem tego, co oglądaliśmy(chociaż w tym sezonie było to o tyle trudniejsze, bo Nysa swoje spotkania rozgrywała w Lubaniu). I tak dzisiaj, po dłuższej przerwie, chciałbym dokonać pewnego podsumowania rundy jesiennej w wykonaniu „biało – niebieskich”. Przestawiając swoją wizję tego, co oglądałem w pierwszej części sezonu, prosiłbym również zainteresowanych internautów do podjęcia tematu i podzielenia się swoimi spostrzeżeniami. Swoje uwagi można przekazywać bezpośrednio w komentarzach, lub, jeżeli ktoś ma chęć dokonania głębszej analizy, może przesłać na adres mail’owy cero1@interia.pl. Co ciekawsze mail’e pojawią się na stronie. Zapraszam do dyskusji na temat tego co najbardziej zaintrygowało was w pierwszej rundzie, kogo uważacie za czołowego gracza, lub kto zrobił na was największe wrażenie w sensie pozytywnym i in minus.
Dziś ja chcę podzielić się tym, czego byłem świadkiem w rundzie wiosennej, a co dotyczyło bezpośrednio Nysy.

Najlepszy mecz.

W moim przekonaniu najlepszym spotkaniem w wykonaniu naszego zespołu był wygrany mecz z Górnikiem Wałbrzych 2:1. Wielu na pewno zdziwi ten wybór, ale wg mnie wówczas zespół zagrał nie tylko doskonałe zawody, ale i sam mecz był spotkaniem bardzo dramatycznym. Szybko zdobyte prowadzenie przez „biało- niebieskich”, później gol wyrównujący oraz przepiękna bramka zdobyta na zakończenie przez Krzysztofa Pacaka, sprawiły, że ci którzy tego dnia byli świadkami tego widowiska zapamiętają je na długi czas. Warto w tym miejscu wspomnieć, że Nysa przy stanie 1:1 zmuszona była kontynuować mecz w dziesiątkę, bo czerwony kartonik obejrzał Dariusz Trzonek.

Najgorsze spotkanie.

Bez wątpienia był to mecz II kolejki przeciwko Łużycom Lubań, przegrany przez Nysę 1:2. Gra podopiecznych Bogdana Szczęsnego w pierwszych kolejkach pozostawiała wiele do życzenia, ale tak mizernej kopaniny, dawno nikt ze zgromadzonych na stadionie w Lubaniu kibiców, nie oglądał. W piłce podobno nie zawsze wygrywa lepszy, ale to co działo się w tamtym spotkaniu było bardzo… dziwne. Kopiący się w czoło gracze z
Lubania zdobyli dwie bramki, które podarował im golkiper Nysy Jarosław Durka. Jednak wymówką nie mogła być tylko słaba gra bramkarza „biało – niebieskich”. Zespól ze Zgorzelca zagrał fatalnie i zupełnie bez jakiejkolwiek koncepcji. Słabego wrażenia po tym meczu nie poprawiła nawet bramka Marcina Ormowskiego zdobyta w końcówce meczu.

Najlepszy zawodnik.

Pod tym względem wybór był trudny. Z jednej strony na kandydata wyrastał rozgrywający doskonałą rundę – Marcin Orłowski, który jest pierwszym od czasów Piosny, rasowym napastnikiem w klubie. Drugim graczem, który bez wątpienia zasługuje na to miano był Adam Łuszczyk, który doskonale prezentował się na lewej stronie boiska, zarówno w obronie jak i jako pomocnik. Adaś wielokrotnie był zmorą graczy drużyny przeciwnej i to on był inicjatorem większości akcji zaczepnych naszego zespołu.
Jak widać w tym wypadku wybór był trudny, jednak 12 goli strzelonych przez Orłowskiego pierwszej rundzie przesądziło o jego zwycięstwie.

Najsłabszy gracz.
W tej niechlubnej kategorii wg mnie zwyciężył Jarosław Durka. Gracz, który w końcówce ubiegłego sezonu prezentował wysoką formę, będąc jednocześnie najlepszym zawodnikiem zespołu, o tej rundzie będzie chciał jak najszybciej zapomnieć. Gdy z gry w Nysie zrezygnował Grzegorz Moskwa, wydawało się, że w zespole jest godny następca popularnego „Ruskiego”. Jarosław jednak w pewnym momencie zostając jedynym graczem na pozycji bramkarza, poczuł się tak pewnie, że zapomniał jak się broni. Durka zawalił wiele bramek, aż w końcu w pewnym momencie zyskał nawet ksywkę „Dziurka” i musiał zastąpić go utalentowany junior Mateusz Barynów. Na pewno na słabą postawę Durki wpłynął brak rywalizacji w zespole na jego pozycji oraz odbywanie zasadniczej służby woskowej. Miejmy nadzieję, że na wiosnę Durka spróbuje odbudować formę, bo posiadanie dwóch godnych siebie gokiperów, to w tym momencie obowiązek każdego szanującego się klubu.

Najlepszy debiutant.

W tym wypadku laur trafia do Barynowa, który zastąpił w bramce wspomnianego wyżej Durkę. Mateusz mimo młodego wieku zna się na swoim fachu. Gra doskonale na linii. Nie boi się pojedynków „sam na sam” z napastnikami drużyn przeciwnych, z których w większości wychodzi zwycięsko. Musi jeszcze poprawić grę podczas stałych fragmentów gry. Sprawdził się, gdy Nysie brakowało pewnego punktu między słupkami. A w trakcie sezonu, ktoś blisko związany z zespołem, mówił, że chłopak jest za niski i się nie nadaje…

Najładniejsza bramka.

Według mnie strzał Krzysztofa Pacaka w meczu z Górnikiem/Zagłębiem Wałbrzych. Krzysztof dostał pikę na prawym skrzydle, okręcił się dookoła jednego z obrońców, a gdy nadbiegał drugi z graczy z Wałbrzycha, uderzył futbolówkę ponad głową zdezorientowanego, Wodzyńskiego, który swoją drogą wyszedł za daleko z bramki. Piłka wpadłą w same „widły”.

Najbardziej niedoceniany gracz.

Krzysztof Pacak. Chłopak zazwyczaj przez 90 minut snuje się po prawej stronie boiska, otrzymując góra cztery piłki w meczu. Gdy już jednak dostaje futbolówkę pod nogę potrafi zagrozić bramce przeciwnika. Zawodnik ten gra w pierwszym zespole trzy sezony, a zaufania kolegów z boiska, a przede wszystkim trenera w dalszym ciągu nie zdobył.

Działacz.

W tej kategorii nagroda należy się panu Wojtczakowi, kierownikowi drużyny juniorów. Każdy, kto jest, choć trochę związany z klubem widzi ile czasu poświęca ten człowiek na załatwianie spraw związanych nie tylko z zespołem juniorów.

Wydarzenie.

Udział i zwycięstwo w turnieju Region’s Cup Tomasza Górala. Młody lewy obrońca. Reprezentował barwy własnego kraju w najważniejszej tego typu imprezie dla amatorów w Europie.

To moje typy. Jeżeli ktoś chce podzielić się swoimi wrażeniami zapraszam do zabawy.

---

baryła.gif

Plik ściągnięto 148 raz(y) 1,34 MB

[wedzon]

Ciężko w moim przypadku o pełną ocenę rundy jesiennej, bo widziałem zaledwie dwa mecze. Miałem jednak szczęście, bo obydwa spotkania były w wykonaniu Nysy naprawdę niezłe. W przegranym meczu z Motobi chłopaki pokazali sporo konsekwencji, nieźle poukładaną obronę i walkę, zaś w meczu z rezerwami Śląska kawał dobrze zorganizowanej gry w środku pola i skuteczne kontry.

Mnie osobiście cieszy spora ilość młodych zawodników w składzie. Kilku walczy o miejsce w składzie (np. Pacak), a kilku już wywalczyło sobie mocną pozycję (np. Góral, Orłowski). Druga sprawa to pozytywna reakcja druzyny na brak własnego boiska. Pamiętam, że zdobywanie punktów na wyjeździe szło nam zawsze opornie (za trenera Czesnakowiskiego to chyba z 90% punktów zdobyliśmy u siebie), a w tej rundzie nie grając praktycznie wcale na swoim boisku zdobyliśmy jednak sporo punktów.

Minus to z pewnością zbyt wąski skład. Drużyna, która na ławce ma 2 zawodników, a w polu muszą grać chłopaki z niezaleczonymi kontuzjami wygląda niepoważnie.

Ogólnie liczę, że w rundzie wiosennej Nysa ugra jeszcze więcej, utrzyma się spokojnie w IV lidze, i w przyszłym sezonie na nowym stadionie będzi można oglądać drużynę walczącą o coś więcej niż utrzymanie.

[cero]

Oby oby panie Wędzony, jednak z tym składem to jest racja, na całe szczęscie, nie doszło do tego żeby w zespole w polu grał bramkarz:) :lol: